وجودیه لاضروریه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وجودیه لاضروریه، از اقسام
قضایای موجهه مرکبه بوده و عبارت است از مطلقه عامه‌ای که مقید به قید لاضروریه ذاتیه شده باشد.
وجودیه لاضروریه، عبارت است از مطلقه عامه‌ای که مقید به قید لاضروریه ذاتیه شده باشد و معنای لاضرورت ذاتی آن است که نسبت ذکر شده در
قضیه مادامی که ذات موضوع موجود است ضروری نیست و این، حکم به امکان نقیضش است زیرا امکان، سلب
ضرورت از طرف مقابل است. بنابر این، مفاد لاضروری ذاتی، ممکنه عامه‌ای است که با اصل (
مطلقه عامه) در
ایجاب و
سلب مخالف است. مانند: هر انسانی در یکی از زمان‌ها نفس می‌کشد نه به طور ضرورت و معنای نه به ضرورت آن است که نفس کشیدن به حسب ذات برای انسان ضروری نبوده و سلبش محال نیست. بنابراین وجودیه لاضروریه همیشه از مطلقه عامه و
ممکنه عامه مرکب است که یکی موجبه و دیگری سالبه است.
دلیل نام‌گذاری آن به "وجودیه" این است که جزء اول مطلقه عامه است و بر وجود و تحقق نسبت مذکور، دلالت می‌کند و به "لاضروریه" آن است که به قید لا ضرورت ذاتیه مقید شده است.
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:
• مظفر، محمدرضا، المنطق.
• فرصت شیرازی، میرزا محمد، اشکال المیزان.
• تفتازانی، عبدالله بن شهاب‌الدين، الحاشیة علی تهذیب المنطق.
• قطب‌الدین رازی، محمد بن محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه.
پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «وجودیه لاضروریه»، تاریخ بازیابی۱۳۹۶/۴/۲۵.
