مشورت با نوجوانان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی از راه‌های
تربیت فرزندان به آداب اجتماعی،
مشورت و نقش دادن به آنان در تصمیم‌گیری‌ها است. این‌کار باعث جلب مشارکت، رشد و تعالی
شخصیت، احساس مفید و مستقل بودن، پرورش
اعتماد به نفس و ... در آنها می‌شود.
در روایتی
پیامبر اعظم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌فرماید: کودک تا هفت سالگی همانند آقا و سرور باید مورد
احترام و
اطاعت قرار گیرد، و در هفت سال دوّم لازم است تحت
تعلیم و
تربیت واقع شود و در جهت
رشد و شکوفایی استعدادهای فطری او به آموزش و پرورش او همّت گمارند، و در هفت سال سوّم وزیر است، یعنی کسی است که می‌تواند مسئولیت را بپذیرد و به‌عنوان مشاور مورد مشورت قرار گیرد و از
فکر و اندیشه او بهره برده شد. «اَلوَلَدُ سَیدٌ سَبعَ سِنینَ وَ عَبدٌ سَبعَ سِنینَ وَ وَزیرٌ سَبعَ سِنینَ».
لازمه این نام‌گذاری در هفت سال سوّم، تربیت و آمادگی فرزند برای پذیرش مسئولیت در دوره قبل از آن است، بنابراین لازم است کودک این آمادگی را در محیط خانه و ایام تحصیل در مدرسه، کسب نماید.
مشورت کردن با فرزندان، نوعی جلب مشارکت آنان بوده و موجب رشد و تعالی شخصیت آنان می‌گردد، زیرا با این‌کار، احساس مفید و مستقل بودن می‌نماید و راه مبارزه با مشکلات و یافتن راه‌حلّ در آنان، شکوفا می‌شود و اعتماد به نفس در وجودشان تقویت می‌گردد.
شایسته است علاوه بر نظرخواهی از
فرزندان، انجام برخی از امور را نیز به آنان واگذار کرد تا خود را بنمایانند، نوجوانان در این سنین علاقمند به بروز شخصیت مستقل و نشان دادن توانایی‌ها و استعدادهای درونی خود هستند و اگر بستر مناسب و زمینه مساعدی برای آن پیدا شود به‌یقین در رشد و شکوفایی متعادل شخصیت آنان تاثیر به‌سزایی خواهد داشت.
انصاری، قدرت‌الله، احکام و حقوق کودکان در اسلام، ج۱، ص۵۷۸، برگرفته از بخش «گفتار سوّم:تربیت کودکان نسبت به آداب ضروری»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۸/۱۱/۱۱.
