علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه مسد به معناى طنابى است كه از ليف خرما بافته شده باشد، و اين جمله بنابر اينكه كلمه حمالة حال باشد، حال دوم از كلمه امرأة است. ظاهرا مراد از اين دو آيه اين باشد كه همسر ابولهب به زودى در آتش دوزخ در روز قیامت به همان هيئتى ممثل مى‌گردد كه در دنيا به خود گرفته بود، در دنيا شاخه‌هاى خاربن و بته‌هايى ديگر را با طناب مى‌پيچيد و حمل مى‌كرد، و شبانه آن‌ها را بر سر راه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مى‌ريخت تا به اين وسيله آن جناب را آزار دهد، در آتش هم با همين حال، يعنى طناب به گردن و هيزم به پشت ممثل گشته عذاب مى‌شود.
