مساغ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَساغِ (به فتح سین) از
واژگان نهج‌البلاغه، به معنای محل فرو رفتن است. فقط یک مورد از این مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
مَساغِ به معنای فرو رفتن از
حلق به آسانى است.
راغب گويد: «سَاغَ الشَّرَابُ فِي الْحَلْقِ: سَهُلَ انْحِدَارُهُ».
موردی که در «نهج‌البلاغه» آمده است به شرح ذیل می‌باشد.
درباره مهلت دادن به ظالم فرمود:
«وَلَئِنْ أَمْهَلَ اللهُ الظَّالِمَ فَلَنْ يَفُوتَ أَخْذُهُ، وَهُوَ لَهُ بَالمِرْصَادِ عَلَى مَجَازِ طَرِيقِهِ، وَبِمَوْضعِ الشَّجَا مِنْ مَسَاغِ رِيقِهِ.»«(چنين نيست كه) اگر
خداوند، ستمگر را (چند روزى) مهلت دهد فرصت از دستش برود، او بر سر راه، در كمين‌گاه ستم‌گران است، و گلوى آن‌ها را در دست دارد كه هر زمان بخواهد حتّى نگذارد آب دهان فرو برند!.»
(شرح های نامه:
)
یک مورد از این ماده در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مساغ»، ج۱، ص۵۶۴.
