مرّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَرَّ (به فتح میم و راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای رفتن و گذشتن است. از مشتقات این کلمه در
نهج البلاغه،
مُرور (به ضم میم) به معنای رفتن و گذشتن است.
مَرّة (به فتح میم و راء) به معنای دفعه است و
مَرَارة (به فتح میم) به معنای تلخى است.
مَرَّ و
مُرور به معنای رفتن و گذشتن است.
مرّة به معنای دفعه است و
مَرارة به معنای تلخى است. مواردى از آن کلمه در نهج البلاغه آمده است.
چنان كه
حضرت علی (علیه‌السلام) فرموده:
«وَ الْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ» (و فرصت‌ها مى‌گذرد همچون عبور ابرها)
(شرح‌های حکمت:
)
و نيز فرموده:
«الدنيا: تَغُرُّ وَ تَضُرُّ وَ تَمُرُّ» (دنیا: مغرور مى‌كند و زيان مى‌رساند و مى‌گذرد.)
(شرح‌های حکمت:
)
و در جایی دیگر فرموده:
«لِكُلِّ امْرِىء عَاقِبَةٌ حُلْوَةٌ أَوْ مُرَّةٌ» «براى هر كس عاقبتى هست: شيرين يا تلخ.»
(شرح‌های حکمت:
) اللهم اجعل عاقبتا خيرا بمحمّد و اله صلواتك عليهم.
و نیز فرموده:
«مَرَارَةُ الدُّنْيَا حَلاَوَةُ الاْخِرَةِ، وَحَلاَوَةُ الدُّنْيَا مَرَارَةُ الاْخِرَةِ» (تلخى
دنیا شيرينى
آخرت و شيرينى دنيا تلخى آخرت است.)
(شرح‌های حکمت:
)
و فرموده:
«وَ مَا أَبْقَى شَيْئاً يَمُرُّ عَلَى رَأْسِي» ( و هيچ حادثه‌اى بر من نمى‌گذرد.)
(شرح‌های خطبه:
) در «فضوّ» گذشت.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مرّ»، ج۲، ص۹۷۱.
