مَرْحَبا (به فتح میم و سکون راء و فتح حاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای به به است. اصل معنی «مرحبا به» یعنی زمین بر او فراخ باد است و آن فقط یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.
جنایتکاری را نزد امام (صلوات‌الله‌علیه) آوردند، عده‌ای اوباش و ولگرد نیز با او بودند، فرمود: «لا مَرْحَباً بِوُجوه لا تُری اِلاَّ عِنْدَ کُلِّ سَوْاَة»
