مذق (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَذْق (به فتح میم و سکون ذال) از
واژگان نهج البلاغه به معنای مخلوط كردن شير با آب به طوری كه آب زياد از شير باشد. از مشتقات این کلمه در
نهج البلاغه،
مَمَازِق (به فتح میم) به معنای خلط كننده و غير مخلص است. این کلمه یک بار در نهج البلاغه آمده است.
مَذْق مخلوط كردن شير با آب به طوری كه آب زياد از شير باشد و نحو آن است.
مَمَازق خلط كننده و غير مخلص است. «رجل ممازق: غير مخلص»
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره اهل زمان فرموده است:
«فَتَاهُمْ عَارِمٌ، وَ شَائِبُهُمْ آثِمٌ، عَالِمُهُمْ مُنَافِقٌ، وَ قَارِئُهُمْ مُمَاذِقٌ» «جوانشان بدخلق، پيرشان گناهكار، عالمشان دوررو، قارى‌شان رياكار است.»
(شرح‌های خطبه:
)
این کلمه فقط یک بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه،برگرفته از مقاله «مذق»، ج۲، ص۹۶۹.
