مد اصلی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مد غیرمتوقف بر سبب خاص را مد اصلی گویند.
مد را به طور کلی بر دو نوع شمرده‌اند:
۱. مد اصلی؛
۲.
مد فرعی .
مد اصلی، که به آن
مد ذاتی و طبیعی هم گفته می‌شود، مدی است که بر سببی متوقف نیست و آن گاه که پس از
حرف مد ، هیچ سببی از
اسباب مد نیاید، حرف مد برای
تلفظ و ادا مقداری کشش لازم دارد، که به آن
مد طبیعی گویند؛
مانند «الف» در «نوحیها» و «آتونی». این مد را «اصلی» گفته‌اند؛ زیرا اصل است برای مد فرعی، و «طبیعی» و «ذاتی» گفته‌اند؛ چون طبیعت و ذات
حرف به این مقدار از کشش نیاز دارد.
مد اصلی خود بر دو نوع است:
۱. مدی که هم در حالت
وقف و هم در حالت وصل وجود دارد؛ مانند: «الف» در «عالمین» و «ی» در «فیها»؛
۲. مدی که فقط در حالت
وصل وجود دارد و در حالت وقف از بین می‌رود؛ مانند: «یا» در «به» و «الف» در «علیها».
مد فرعی .
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «مد اصلی».
