مختصر تفسیر علی بن ابراهیم قمی اثـر شیخ کمال الدین عبدالرحمان (۶۹۵ - ۷۹۳ ق) فرزند محمد حلی معروف به ابن عتایقی، از حکما و علمای اسلامی است. وی از مردم قریه عنایق از نواحی حله است. ابن العتایقی این تفسیر را در یک جلد به زبان عربی و به شیوه روائی و کلامی نگاشته است. مـفسر اسانید آن دسته از روایت‌های تفسیر قمی که ظاهر آن دلالت بر عدم عصمت انبیاء را داشته است نیاورده است. و در مقدمه خود می‌نویسد این گونه تفسیرها موافق با مذهب شیعه نمی‌باشد. چون اعتقاد امامیه بر منزه و معصوم بودن انبیاء از هرگونه گناه و معصیت است. همچنین بر وفق مشرب فلسفی خود نکات بسیار بر آن افزوده است.
وی در ۷۶۷ ق از تلخیص و تهذیب این تفسیر فراغت یافته است. نسخه اصل به خط مؤلف از مخطوطات کتابخانه آیة اللّه مرعشی در قم (شماره ۲۸۲) می‌باشد. ابـن عـتـایـقـی تـفسیر دیگری به نام الناسخ و المنسوخ دارد که آیات ناسخ و منسوخ را به ترتیب سوره‌های قرآن مورد بحث و تفسیر قرار داده است. نسخه‌های متعددی از این تفسیر مشاهده شده است که از آن جمله است نسخه (۲۲۵۵) کتابخانه مرعشیه قم.
