محمدجعفر بن عبدالحسین خوئی محله‌نوئی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمدجعفر بن عبدالحسین خوئی محله‌نوئی اصفهانی،
عالم فاضل و
فقیه محقّق در
اصفهان می‌باشد.
میرزا محمّدجعفر محلّه نوئی بن آقاعبدالحسین امین العلماء بن حاج ملّامحمّدشفیع بن ملّامحمّد خوئی،
عالم فاضل و
فقیه محقّق، در خانواده‌ای روحانی در
اصفهان متولّد شده و نزد علمای اصفهانی همچون
حاج سیّداسداللّه بیدآبادی و
میرزا ابوالمعالی کلباسی به تحصیل پرداخت. وی در ایّام تحصیل هم مباحثه با
آخوند ملّامحمّدحسین فشارکی بود و بعداً از او اجازه دریافت نمود.
[میرزا محمّدجعفر عالمی اهل
جود و سخا بود و بسیاری از مستمندان و نیازمندان از
احسان و
بخشش او برخوردار شدند. او پشت و پناه مظلومین و مردم بی‌پناه در برابر حکّام زورگو و
ظالم بود.
ظلل السّلطان حاکم جائر اصفهان، پس از آن که دستور محو و نابودی بسیاری از کاخ‌ها و عمارت‌های با شکوه
صفویه را صادر کرد و عوامل و مزدوران او به این کار زشت اقدام کردند، عمارت باغ قورچی باشی در اراضی جنوبی اصفهان را تخریب کردند. این عمل مورد اعتراض و مخالفت میرزاجعفر قرار گرفت. لذا ظل السّلطان از کینه‌ای که داشت دستور داد، زمین‌ها و املاک او را تصرّف کنند. میرزاجعفر نیز بارها به
تهران رفته و علیه ظل السّلطان شکایت کرده و فرمانی از مظفرالدّین شاه (برادر ظل السّلطان) گرفت و موفق به پس گرفتن زمین‌ها و املاک خود شد. (به نقل از یادداشت‌های شاعر و ادیب توانا استاد فضل‌اللَّه اعتمادی متخلّص به «برنا.)
]
وی سرانجام در ۲۲
ماه رجب المرجّب ۱۳۲۸ق وفات یافته و در آرامگاه خانوادگی جنب تکیه آقاحسین خوانساری، در
تخت فولاد مدفون شد.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۳۱۵-۳۱۶.
