محمدابراهیم بن محمداسماعیل سدهی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
میرزا محمّدابراهیم ساغر بن محمداسماعیل سدهی اصفهانی، از شاعران و خطاطان
اصفهان در
قرن سیزده هجری بوده است.
میرزا محمّدابراهیم متخلّص به «ساغر» فرزند محمّداسماعیل سدهی اصفهانی، شاعر ادیب و خطّاط بوده است. وی در
اصفهان به تحصیل
علم و ادب پرداخت، چندی نزد آقا غلام علی خطّاط مشق نمود تا در خطّ نسخ، استاد شد. وی سرانجام در سال ۱۳۰۲ق
وفات یافت، و در تکیه خرابه، واقع در تخت فولاد مدفون شد. مانی اصفهانی در مادّه تاریخ او سروده است:
"وقت رحلت گفت با ساقی عشق: از پی تاریخ «یک ساغر بده»."
این کتب از او است:
۱. پارسی نامه، رساله مختصری است در دستور زبان فارسی؛
۲. تحفه الحسینیّه؛
۳. توحیدنامه؛
۴. دیوان قصائد و غزلیّات؛
۵. المصائب؛
۶. مثنوی سبعه ابحر و یا سبع المثانی و یا مظفّرنامه که نظم کتاب
جلاء العیون علاّمه مجلسی است؛
۷. ماتم سرا؛
۸. مزخرف‌نامه و آن رساله‌ای در حکایات و امثال این‌ها است.
این
شعر در
مدح امام رضا (علیه‌السّلام) از او است:
"افلاک تو را چاکر و هرکس که در آن است•••آفاق تو را خادم و هرکس که در این است."
"یک حاجب درگاهت، گردون رفیع است•••یک واقف بنگاهت، جبریل امین است."
مهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۹۱.
