محمد بن علی علوی شریف
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالله محمد بن علی بن حمزه علوی شریف (م
۲۸۷ق)، از شاعران، ادیبان، محدثان
موثق شیعه و راویان از
امام رضا،
امام هادی و
امام حسن عسکری (علیهم‌السلام) بود.
ابوعبدالله محمد بن علی بن حمزه بن حسن بن عبیدالله بن
عباس بن علی (علیهم‌السّلام) علوی شریف، مولد وی مشخص نیست، اما آورده‌اند که وی در
بصره می‌زیست
و از راویان امام هادی و امام حسن عسکری (علیهماالسلام) به شمار می‌رفت.
برخی او را از راویان امام رضا (علیه‌السّلام) نیز دانسته‌اند.
ابوعبدالله از پدرش و
عبدالصمد بن موسی هاشمی،
حسن بن داود جعفری و دیگران حدیث شنید. وی در
شعر،
ادبیات و اخبار تبحر داشت.
نجاشی او را محدثی شیعه، صحیح الاعتقاد و موثق دانسته و می‌نویسد: علوی کسی است که مادر
حضرت حجت (علیه‌السّلام) پس از وفات امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) به خانه وی پناه آورد. سپس یادآور می‌شود:
حمزة بن قاسم از وی روایت کرده و دارای کتاب مقاتل الطالبیین بوده است.
وی سرانجام در سال ۲۸۷ق از دنیا رفت.
بیش از این اطلاعی از وی در دست نیست.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۲۱، برگرفته از مقاله «محمد علوی».
