محمد بن عبداللّه مطیّن
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوجعفر محمد بن عبدالله حضرمی (
۲۰۲-
۲۹۸ق)، ملقب به مطین، از محدثان
اهل‌سنت قرن سوم هجری قمری بود.
ابوجعفر محمد بن عبدالله بن سلیمان مطین حضرمی کوفی،
سمعانی علت ملقب شدن او را به مطیّن چنین نوشته است: روزی ابوجعفر با عده‌ای از کودکان مشغول گِل بازی بود و بدنش گِل آلود شده بود.
ابونعیم فضل بن دکین از آنجا عبور می‌کرد و او را مطیّن صدا کرد و از آن پس، بدین نام ملقب شد.
وی در سال ۲۰۲ق به دنیا آمد و از
احمد بن یونس،
یحیی حمانی،
یحیی بن بشر حریری و
احمد بن حنبل روایت کرده
و راویانی مانند
ابوبکر نجاد،
ابوالقاسم طبرانی و دیگران از وی روایت نقل کرده‌اند.
برخی نویسندگان وی را محدثی
ثقه دانسته
و احادیث نقل شده از او را حدود صد هزار گفته‌اند.
وی در سال ۲۹۸ق از دنیا رفت.
آثار وی عبارت‌اند از: السنن فی الفقه، التفسیر، المسند، تفسیر المسند الادب
تاریخ صفین
و جزء ابی جعفر. کتاب اخیر ممکن است عنوان یکی از نوشته‌های پیشین باشد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۴۲، برگرفته از مقاله «محمد مطیّن».
