محمد بن حسین زیات (مقالهدوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوجعفر محمد بن حسین بن ابی الخطاب زیّات (م
۲۶۲ق)، از راویان
موثق شیعه و از اصحاب
امام جواد،
امام هادی و
امام حسن عسکری (علیهمالسّلام) بود.
ابوجعفر محمد بن
حسین بن ابی الخطاب زید
زیّات همدانی کوفی، اهل
کوفه و در شمار اصحاب امام جواد، امام هادی و امام
حسن عسکری (علیهمالسّلام) بود.
زیّات از
جعفر بن بشیر،
محمد بن سنان و دیگران حدیث نقل کرده و علمای رجال او را اهل
علم، ثقه و عادل دانستهاند.
کسانی چون
محمد بن حسن صفار،
محمد بن علی بن محبوب و
احمد بن ادریس از او روایت نقل کردهاند.
نجاشی ابوجعفر را کثیرالروایه و از بزرگان شیعه و از جمله کسانی میداند که میتوان به روایات او استناد کرد و مرگش را به سال ۲۶۲ق دانسته است.
آثار او عبارتاند از: التوحید المعرفة و البداء الرّد علی اهل القدر الامامه اللؤلؤه وصایا الائمه (علیهالسّلام) و النوادر که محمد بن
حسین آن را روایت کرده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۰۳، برگرفته از مقاله «محمد
زیّات».