محمد بن احمد ترمذی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوجعفر محمد بن احمد ترمذی (
۲۰۰-
۲۹۵ق)، از محدثان و راویان
شافعی مذهب قرن سوم هجری قمری در
بغداد بود.
ابوجعفر محمد بن احمد بن نصر بن احمد ترمذی شافعی، چنان‌که از لقبش پیداست، در اصل اهل ترمذ بود و در سال ۲۰۰ق به دنیا آمد، هرچند ساکن بغداد بود.
از
یحیی بن بکیر مصری،
یوسف بن عدی و
ابراهیم بن منذر روایت کرد و افرادی چون
احمد بن کامل قاضی،
عبدالباقی بن قانع و
عبدالرحمان بن سیما از او روایت نمودند.
رجال‌نویسان اهل‌سنت وی را محدثی
ثقه و قابل اعتماد دانسته‌اند.
به گفته خود وی، در آغاز به
مذهب حنفی گرایش داشت و سپس به دلایلی به مذهب شافعی گروید.
به نوشته
ذهبی، ابوجعفر شیخ شافعیه در
عراق و از برجسته‌ترین و با ورع‌ترین علمای آنان بود.
وی در آخر عمرش به اختلال حواس عظیمی دچار شد و به سال ۲۹۵ق درگذشت.
کتاب اختلاف اهل الصلاة اثر اوست.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۷۷، برگرفته از مقاله «محمد ترمذی».
