مُجِیبُونَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُجِيبُونَ: (فَلَنِعْمَ الْمُجيبُونَ) «مُجِيبُونَ» از مادّه
«إِجابَة» به صيغه جمع آمده،
در حالى كه منظور از آن
خداوند است كه دعاى
نوح (علیه‌السلام) را اجابت كرد، اين به خاطر آن است كه صيغه جمع گاهى براى بيان عظمت مى‌آيد، همان گونه كه ضمير متكلم مع الغير در «نَادانَا» نيز براى همين منظور است.
(وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ) (و نوح، ما را خواند و ما دعاى او را اجابت كرديم؛ و چه خوب اجابت كننده‌اى هستيم!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: لام در كلمه لقد و در كلمه لنعم هر دو لام قسم است. و اين دو سوگند دلالت بر كمال عنايت به نداى نوح و اجابت خداى تعالى مى‌كند. و خداى سبحان خود را در اجابت كردن نداى نوح مدح كرده. و اگر خود را با اينكه يكى است مجيبون- اجابت كنندگان خوانده، به منظور تعظيم است. و- به طورى كه از سياق استفاده مى‌شود- منظور از نداى نوح همان نفرينى است كه به قوم خود كرد و به درگاه پروردگار خويش براى هلاكت آنان استغاثه نمود.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «مُجِیبُونَ»، ص۵۰۶.
