مجوس (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مجوس: (وَ النَّصارى وَ الْمَجُوسَ) بعضى واژه
«مجوس» را از مادّه
«مغ» كه به پيشوايان و روحانيين اين مذهب مى‌گفتند، مشتق مى‌دانند.
در روايات اسلامى آنها را از پيروان يكى از انبياى بر حق شمرده شده‌اند (كه بعداً از اصل
توحید منحرف گشته و به افكار و عقائد شرک‌آلود روى آورده‌اند).
(إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ الَّذِينَ هَادُوا وَ الصَّابِئِينَ وَالنَّصَارَى وَ الْمَجُوسَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا إِنَّ اللَّهَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ) (به يقين كسانى كه به
پیامبر اسلام ایمان آوردند، و كسانى كه به آيين
یهود گرويدند و
صابئان (
پیروان یحیی) و
نصاری و مجوس و
مشرکان،
خداوند در ميان آنان روز
قیامت داورى مى‌كند؛ و حق را از باطل جدا مى‌سازد؛ زيرا خداوند بر هر چيز گواه و از همه چيز آگاه است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: منظور از مجوس قوم معروفى هستند كه به
زرتشت گرويده، كتاب مقدسشان
اوستا نام دارد. چيزى كه هست تاريخ حيات زرتشت و زمان ظهور او بسيار مبهم است، به طورى كه مى‌توان گفت به كلى منقطع است. اين قوم كتاب مقدس خود را در داستان استيلاى اسكندر بر ايران به كلى از دست دادند، و حتى يک نسخه از آن نماند، تا آنكه در زمان ملوک ساسانى مجددا به رشته تحرير در آمد، و به همين جهت ممكن نيست بر واقعيت مذهب ايشان وقوف يافت. آنچه مسلم است، مجوسيان معتقد هستند كه براى تدبير عالم دو مبدأ است، يكى مبدأ خير، و ديگرى مبدأ شر. اولى نامش يزدان و دومى اهريمن و يا اولى نور ، و دومى ظلمت است. و نيز مسلم است كه ايشان ملائكه را مقدس دانسته، بدون اينكه مانند بت‌پرستان براى آنها بتى درست كنند، به آنها توسل و تقرب مى‌جويند. و نيز مسلم است كه عناصر بسيطه- و مخصوصا آتش را- مقدس مى‌دارند. و در قديم الايام مجوسيان در ايران و چين و هند و غير آنها آتشكده‌هايى داشتند كه وجود همه عالم را مستند به پيامبران قبل از
موسی است كه در موسى توقف كردند و كتابشان
تورات است. كه بخت نصر پادشاه بابل وقتى در اواسط قرن هفتم بر آنان مستولى شد قبل از مسيح آن را سوزانيد و مدت‌ها به كلى نابود شد تا آنكه عزراى كاهن در اوايل قرن ششم قبل از مسيح در روزگارى كه كورش پادشاه ايران بابل را فتح نموده و
بنی اسرائیل را از اسارت نجات داده به سرزمين مقدس برگردانيد آن را به رشته تحرير در آورد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «مجوس»، ص۵۰۶.
