مجاهدان و نماز (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از مهمترین خصویت مجاهدان
حق، اقامه
نماز در میدان
جهاد حتی در صورت
خوف از دشمن است.
اقامه نماز،
از ويژگی‌هاى بارز پيكاركنندگان و مجاهدان
راه خدا:
... وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ ... وَ لَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ .... الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ ....
همانها كه به ناحق
از خانه و لانه خود بدون هيچ دليلى اخراج شدند جز اينكه مى‌گفتند پروردگار ما الله است، و اگر خداوند بعضى
از آنها را بوسيله بعضى ديگر دفع نكند ديرها و صومعه‌ها و معابد
یهود و
نصارا و مساجدى كه
نام خدا در آن بسيار برده مى‌شود ويران مى‌گردد و خداوند كسانى را كه او را يارى كنند (و
از آئينش دفاع نمايند) يارى مى‌كند، خداوند قوى و شكست ناپذير است. ياران خدا كسانى هستند كه هر گاه در
زمین به آنها قدرت بخشيديم نماز را بر پا مى‌دارند و
زکات را ادا مى‌كنند و
امر به معروف و نهی از منکر مى‌نمايند و پايان همه كارها
از آن خدا است.
لزوم اقامه
نماز با جماعت، حتّى در
میدان جهاد:
وَ إِذا كُنْتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاةَ فَلْتَقُمْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَكَ وَ لْيَأْخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذا سَجَدُوا فَلْيَكُونُوا مِنْ وَرائِكُمْ وَ لْتَأْتِ طائِفَةٌ أُخْرى لَمْ يُصَلُّوا فَلْيُصَلُّوا مَعَكَ وَ لْيَأْخُذُوا حِذْرَهُمْ وَ أَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَ أَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُمْ مَيْلَةً واحِدَةً وَ لا جُناحَ عَلَيْكُمْ إِنْ كانَ بِكُمْ أَذىً مِنْ مَطَرٍ أَوْ كُنْتُمْ مَرْضى أَنْ تَضَعُوا أَسْلِحَتَكُمْ وَ خُذُوا حِذْرَكُمْ إِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْكافِرِينَ عَذاباً مُهِيناً.
و هنگامى كه در ميان آنها باشى و (در ميدان جنگ براى آنها نماز برپا كنى بايد دسته‌اى
از آنها با تو (به نماز) برخيزند و بايد سلاحهاى خود را با خود برگيرند و هنگامى كه
سجده كردند (و نماز را به پايان رسانيدند) بايد به پشت سر شما (به ميدان نبرد) بروند و آن دسته ديگر كه نماز نخوانده‌اند (و مشغول پيكار بوده‌اند) بيايند و با تو نماز بخوانند و بايد آنها وسايل دفاعى و سلاحهاى خود را با خود (در حال نماز) حمل كنند (زيرا) كافران دوست دارند كه شما
از سلاحها و متاعهاى خود غافل شويد و يك مرتبه به شما هجوم كنند- و اگر
از باران ناراحت هستيد و يا بيمار (و مجروح) باشيد مانعى ندارد كه سلاحهاى خود را بر زمين بگذاريد ولى وسايل دفاعى (مانند
زره و خود) را با خود برداريد، خداوند براى
کافران عذاب خوار كننده‌اى فراهم ساخته است.
وجوب
تقصیر و
شکسته خواندن نماز بر
مجاهدان، در صورت
خوف از دشمن:
وَ إِذا ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُناحٌ أَنْ تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَنْ يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنَّ الْكافِرِينَ كانُوا لَكُمْ عَدُوًّا مُبِيناً وَ إِذا كُنْتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاةَ فَلْتَقُمْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَكَ وَ لْيَأْخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذا سَجَدُوا فَلْيَكُونُوا مِنْ وَرائِكُمْ وَ لْتَأْتِ طائِفَةٌ أُخْرى لَمْ يُصَلُّوا فَلْيُصَلُّوا مَعَكَ وَ لْيَأْخُذُوا حِذْرَهُمْ وَ أَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَ أَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُمْ مَيْلَةً واحِدَةً وَ لا جُناحَ عَلَيْكُمْ إِنْ كانَ بِكُمْ أَذىً مِنْ مَطَرٍ أَوْ كُنْتُمْ مَرْضى أَنْ تَضَعُوا أَسْلِحَتَكُمْ وَ خُذُوا حِذْرَكُمْ إِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْكافِرِينَ عَذاباً مُهِيناً.
و هنگامى كه
سفر كنيد گناهى بر شما نيست كه نماز را كوتاه كنيد اگر
از فتنه (و خطر) كافران بترسيد، زيرا كافران براى شما
دشمن آشكارى هستند.
و هنگامى كه در ميان آنها باشى و (در ميدان جنگ براى آنها نماز برپا كنى بايد دسته‌اى
از آنها با تو (به نماز) برخيزند و بايد سلاحهاى خود را با خود برگيرند و هنگامى كه
سجده كردند (و نماز را به پايان رسانيدند) بايد به پشت سر شما (به ميدان نبرد) بروند و آن دسته ديگر كه نماز نخوانده‌اند (و مشغول پيكار بوده‌اند) بيايند و با تو نماز بخوانند و بايد آنها وسايل دفاعى و سلاحهاى خود را با خود (در حال نماز) حمل كنند (زيرا) كافران دوست دارند كه شما
از سلاحها و متاعهاى خود غافل شويد و يك مرتبه به شما هجوم كنند- و اگر
از باران ناراحت هستيد و يا بيمار (و مجروح) باشيد مانعى ندارد كه سلاحهاى خود را بر زمين بگذاريد ولى وسايل دفاعى (مانند
زره و خود) را با خود برداريد، خداوند براى
کافران عذاب خوار كننده‌اى فراهم ساخته است.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳۱، ص۴۴۹، برگرفته از مقاله «مجاهدان و نماز».
