متعلق اوامر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
متعلق
اوامر ، افعال مورد تعلق اوامر شرعی و مطلوب
شارع می‌باشد. ودر
اصول فقه کاربرد دارد.
متعلق اوامر، به معنای افعالی است که امر، به آن‌ها تعلق گرفته و انجام آن‌ها در خارج، از
مکلف خواسته شده است، مانند:
نماز خواندن در «اقیموا الصلوة» و روزه گرفتن در «کتب علیکم الصیام».
در میان اصولی‌ها، بحث است که آیا اوامر، به طبایع متعلق است یا به افراد؛ به بیان دیگر، وقتی مولا می‌گوید:«اقیموا الصلوة»، امر او، به طبیعت «صلات» متعلق می‌شود یا به افراد.
در این باره دیدگاه‌هایی وجود دارد:
۱. برخی از
اصولیون ، مانند مرحوم «
آخوند خراسانی » در کفایه، معتقدند امر مولا، به ایجاد طبیعت تعلق می‌گیرد؛ برای مثال، مولا به عبد خود امر می‌کند که آن
مأموربه (طبیعت) را در خارج محقق نماید؛
۲.
امر و
طلب ، به نفس طبیعت تعلق می‌گیرد، بدون این که وجود، واسطه باشد؛
۳. طلب، به نفس طبیعت متعلق است، اما غرض مولا از تعلق طلب به طبیعت، وجود طبیعت است؛
۴. طلب، به ایجاد طبیعت همراه با خصوصیات فردی تعلق می‌گیرد؛
۵. امر و طلب، به طور مستقیم» به «وجود» طبیعت تعلق می‌گیرد.
امر به طبیعت.
فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۸۹، برگرفته از مقاله «متعلق اوامر».
