• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

متشابه (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



متشابه (قرآن)، یکی از اوصاف قرآن می‌باشد.



«متشابه» یکی از اسامی و صفات قرآن است؛ چنان که می‌فرماید: (الله نزل احسن الحدیث کتابا متشابها)؛ « خداوند بهترین سخن را در هیات کتابی همگون و مکرر فرو فرستاد».
«متشابه» از ماده «شبه» به معنای همانند است؛ یعنی چیزی که قسمت‌های مختلف آن شبیه هم باشند.


درباره سبب اطلاق «متشابه» برای قرآن وجوهی ذکر کرده‌اند:
۱. به لحاظ همانندی آیات قرآن: این همانندی به دو گونه است:
ا) همانندی ظاهری: چون همه آیات آن از نظر حسن نظم و زیبایی الفاظ و بلندی معانی، همانند هم و در حد اعجاز است.
ب) همانندی معنوی: زیرا تضاد و مخالفتی میان مفاهیم قرآن نیست؛ بلکه همه با هم تناسب و هماهنگی و هدف واحدی دارند.
۲. قرآن از نظر زیبایی و لطافت معانی و معارف سازنده، مشابه دیگر کتاب‌های آسمانی انبیای گذشته، بلکه جامع تر و کامل تر و سودمندتر از آن‌ها است.
۳. برخی از آیات در بدو نظر پیچیده و متضمن معانی و احتمال‌های متعدد است؛ ولی با توجه به آیات محکم و با کمک احادیث و اخبار، معنای آیات و تفسیر آن برای عالمان دین ( راسخان در علم ) روشن می‌شود.
[۲] مرتضی زبیدی، محمد بن محمد، ۱۱۴۵ -۱۲۰۵ق، تاج العروس من جواهرالقاموس، ج۱۹، ص۵.
[۳] مصباح، محمد تقی، ۱۳۱۳ -، قرآن شناسی، ج۱، ص۶.
[۴] قرآن درآئینه اندیشه‌ها، ص۲۶.
[۵] زرقانی، محمد عبد العظیم، ۱۹۴۸- م، مناهل العرفان فی علوم القرآن، ج۲، ص۲۹.
[۷] کریمی جهرمی، علی، ۱۳۲۰-، شناخت قرآن ازرهگذرقرآن، ص۱۲.



۱. زمر/سوره۳۹، آیه۲۳.    
۲. مرتضی زبیدی، محمد بن محمد، ۱۱۴۵ -۱۲۰۵ق، تاج العروس من جواهرالقاموس، ج۱۹، ص۵.
۳. مصباح، محمد تقی، ۱۳۱۳ -، قرآن شناسی، ج۱، ص۶.
۴. قرآن درآئینه اندیشه‌ها، ص۲۶.
۵. زرقانی، محمد عبد العظیم، ۱۹۴۸- م، مناهل العرفان فی علوم القرآن، ج۲، ص۲۹.
۶. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۷.    
۷. کریمی جهرمی، علی، ۱۳۲۰-، شناخت قرآن ازرهگذرقرآن، ص۱۲.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «متشابه (قرآن)».    



جعبه ابزار