مبطل (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مبطل: (يَوْمَئِذٍ يَخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ) «مُبْطِل» از مادّه
«ابطال»،
در لغت، معانى مختلفى دارد، باطل كردن چيزى،
دروغ گفتن،
شوخى و استهزاء نمودن، و امر باطلى را مطرح كردن، تمام اين معانى، در مورد آيه فوق قابل قبول است.
(وَ لَلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرضِ وَيَومَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ) (مالكيّت و حاكميّت
آسمان‌ها و زمين براى
خدا ست؛ و آن روز كه
قیامت برپا شود اهل باطل زيان مى‌بينند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: در معناى كلمه مبطلون گفته: ابطال به معناى فاسد كردن و از بين بردن چيزى است، چه اينكه آن چيز حق باشد و چه باطل، و در قرآن هر دو موردش آمده، در باره ابطال حق مى‌فرمايد:
(خَسِرَ هُنالِكَ الْمُبْطِلُونَ) و در باره ابطال باطل مى‌فرمايد:
(لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَ يُبْطِلَ الْباطِلَ) و گاهى هم در مورد گفتن چيزى كه حقيقت ندارد استعمال مى‌شود، مانند آيه
(وَ لَئِنْ جِئْتَهُمْ بِآيَةٍ لَيَقُولَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا مُبْطِلُونَ) هر آيت و معجزه‌اى كه برايشان بياورى، آنهايى كه كافرند مى‌گويند آنچه شما مى‌گوييد باطل و خالى از حقيقت است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «مبطل»، ص۴۹۷.
