ماهدون (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ماهدون:
(فَنِعْمَ الْماهِدُونَ) ماهدون:
اسم فاعل از مادّه
«مهد» به معنى «گاهواره» و يا هر محلى است كه براى استراحت آماده مى‌كنند.
چنين محلى بايد آرام، مطمئن، محفوظ، گرم و نرم باشد و تمام اين شرايط در كره زمين حاصل است.
گويى
انسان كودكى است كه به گاهواره
زمین سپرده شده است.
در اين گاهواره همه وسايل زندگى و تغذيه او فراهم است.
جمله
«ماهدون» در آيه مورد بحث، تعبير لطيفى است كه نشان مى‌دهد
خداوند زمين را با تمام وسايل استراحت براى زندگى انسان‌ها «ممهد» و آماده ساخته است.
به اين ترتيب، خداوند اين كره خاكى را با تمام شرايط آسايش براى پذيرايى از انسان‌ها كه بر روى آن ميهمان خدا هستند فراهم كرده است.
به موردی از کاربرد
ماهدون در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ الْأَرْضَ فَرَشْناها فَنِعْمَ الْماهِدُونَ) (و زمين را گسترديم و چه خوب گستراننده‌اى هستيم!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه
فرش به معناى گستردن است و همچنين كلمه مهد. و معناى
آیه اين است كه: ما زمين را گسترديم و مسطحش كرديم تا شما بتوانيد روى آن قرار گيريد و در آن ساكن شويد، پس ما چه خوب گسترنده‌اى هستيم. البته بايد دانست كه اين مسطح كردن زمين با كروى بودن آن منافات ندارد.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ماهدون»، ج۴، ص۳۵۲.
