• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مؤاخذه (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: مفردات نهج البلاغه (جلد ۱)
مقالات مرتبط: مؤاخذه (مفردات‌قرآن).

مُؤاخَذَه از مفردات نهج البلاغه، به‌معنای عذاب و مجازات می‌باشد. امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در دعایی با همین کلمه از خداوند طلب بخشش دارد.


مؤاخذه به معنای اخذ به‌عذاب و مجازات است. که ظاهرا مفاعله در این‌جا به‌معنی شدت باشد. بین الاثنین بودن همیشه لازم نیست، گرچه راغب در مفردات بین الاثنین بودن را نوعی توجیه می‌کند.

امام علی (علیه‌السلام) در دعای استسقاء گوید: «اللهم خرجنا الیک ... الاّ تو آخذنا باعمالنا و لا تؤاخذنا بذنوبنا.»
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۷۲، خطبه۱۱۵.    


۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۷۲، خطبه۱۱۵.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مؤاخذه»، ص۲۹.    


رده‌های این صفحه : مباحث اخلاقی | مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار