• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

لِواء (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





لِواء (به کسر لام) از واژگان نهج البلاغه به معنای عَلَم است.
این واژه فقط دو بار در نهج البلاغه آمده است.



لِواء به معنای عَلَم است.


برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - وصف معاویه - خطبه ۲۰۰

امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) در خطبه ۲۰۰ معاویه را این‌گونه توصیف کردند: «وَ اللهِ ما مُعاوِيَةُ بِأَدْهَى مِنّي، وَ لكِنَّهُ يَغْدِرُ وَ يَفْجُرُ، وَ لَوْلا كَراهِيَةُ الْغَدْرِ لَكُنْتُ مِنْ أَدْهَى النّاسِ، وَ لَكِنْ كُلُّ غَدْرَة فَجْرَةٌ، وَ كُلُّ فَجْرَة كَفْرَةٌ، وَ لِكُلِّ غادِر لِواءٌ يُعْرَفُ بِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.» «سوگند به خدا «معاويه» از من سياستمدارتر نيست، امّا او نيرنگ مى‌زند و مرتكب انواع گناه مى‌شود، اگر نيرنگ ناپسند و ناشايسته نبود، من سياستمدارترين مردم بودم، ولى هر نيرنگى گناه است و هر گناهى يك نوع كفر است، «در قيامت هر غدّار و مكّارى پرچم خاصّى دارد كه به آن وسيله شناخته مى‌شود.»
معنى آن در «دهاء» گذشت.

۲.۲ - توصیف مردم - خطبه ۲

خطبه‌اى است كه امام عليه السلام پس از مراجعت از صفّین ايراد فرموده، و در آن وضع مردم پيش از بعثت، و اوصاف اهل بیت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) و سپس اوصاف مردم ديگر آمده است: «أَطاعوا الشَّيْطانَ فَسَلَكوا مَسالِكَهُ، وَ وَرَدوا مَناهِلَهُ، بِهِمْ سارَتْ أَعْلامُهُ، وَ قامَ لِواؤُهُ.» «شیطان را اطاعت مى‌كردند، و به راه‌هاى او مى‌رفتند، و در آب‌خورگاه او وارد مى‌شدند؛ به وسیله مردم نشانه‌هاى شيطان آشكار شده و پرچم او برافراشته گرديده.»
این کلمه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۹۵۵.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت الحسینی، ج۱، ص۳۸۱.    
۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۵۰۶، خطبه۲۰۰.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۲۰۶، خطبه۱۹۵.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۱۸، خطبه۲۰۰.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۹۵، خطبه۲۰۰.    
۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۸۴۹.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۸۵۱.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۷، ص۷۵۵.    
۱۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۱۲، ص۳۶۸.    
۱۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۲۱۱.    
۱۲. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۳۹، خطبه۲.    
۱۳. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج۱، ص۲۳، خطبه۲.    
۱۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۷، خطبه۲.    
۱۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۵، خطبه۲.    
۱۶. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۴۷۳.    
۱۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۴۸۲.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱، ص۲۸۶.    
۱۹. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۲۹۸.    
۲۰. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۱۳۶.    
۲۱. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۵۰۶، خطبه۲۰۰.    
۲۲. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۳۹، خطبه۲.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لوی»، ج۲، ص۹۵۶.    






جعبه ابزار