لِهْمیم (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَهاميم (به فتح) از
واژگان نهج البلاغه جمع
لِهْمیم به معنای
اسب اصيل و پيشتاز و انسان اصيل و بزرگوار است و مراد از آن اصالت و بزرگوارى و آزادگى می‌باشد.
لَهاميم جمع لِهْميم (به کسر اول) به معنای اسب اصيل و پيشتاز و انسان اصيل و بزرگوار است. در لغت آمده: «اللِهْمِيْم: السابق الجواد من الخيل و الناس.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) به يارانش در
صفین كه اتباع
معاویه را از جاى خود حركت داده و وادار به عقب نشينى كردند فرمود:
«وَ أَنْتُمْ لَهَامِيمُ الْعَرَبِ، وَ يَآفِيخُ الشَّرَفِ، وَ الاَْنْفُ الْمُقَدَّمُ، وَ السَّنَامُ الاَْعْظَمُ.» ( با اين كه شما از بزرگان و سرشناسان عرب و از سران شرف هستيد. برازندگى شما در چهره اجتماع همچون بينى است در صورت و همچون كوهان بلند و عظيم است بر پشت شتران.)
(شرح‌های خطبه:
)
و در
خطبه ۱۲۴ فرموده:
«أَنْتُمْ لَهَامِيمُ الْعَرَبِ، وَ السَّنَامُ الاَْعْظَمُ، إِنَّ فِي الْفِرَارِ مَوْجِدَةَ اللهِ، وَ الذُّلَّ اللاَّزِمَ.» (شما بزرگان عربيد و شرافتمندان برجسته؛ در فرار، غضب و خشم خداست و ذلّت هميشگى و ننگ جاويدان.)
(شرح‌های خطبه:
)
«يافيخ» جمع يافوخ يعنى قسمت بالاى سر انسان، مراد از هر دو كلمه (لهامیم و یافیخ) اصالت و بزرگوارى و آزادگى است، خلاصه كلام آن است كه «شما انسان‌هاى اصيل عرب و قلّه شرافت و پيشقدم در بزرگوارى و بلند مرتبه بزرگ هستيد، و در فرار، خشم خدا و ذلّت هميشگى هست.»
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لهم»، ج۲، ص۹۵۲.
