لُغوب (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لُغوب (به ضم لام) از
واژگان قرآن کریم به معنای
خسته شدن است. این کلمه فقط دو بار در
کلام الله ذکر شده است.
لُغوب به معنای
خسته شدن است.
طبرسی گفته: «اللّغوب الاعیاء من التّعب»، یعنی: خسته شدن در اثر
رنج.
قاموس و
اقرب آن را خستگی شدید گفته‌اند.
راغب آن را رنج معنی کرده است.
(لا یَمَسُّنا فِیها نَصَبٌ وَ لا یَمَسُّنا فِیها لُغُوبٌ) معنای رنج برای لغوب درست نیست زیرا
نصب به معنی
تعب و رنج است؛ پس لغوب خستگی است، یعنی: «ما را در
بهشت نه رنجی رسد و نه خستگی‌ای».
ظاهرا قید شدّت نیز صحیح نباشد که در
آیه:
(وَ لَقَدْ خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْاَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما فِی سِتَّةِ اَیَّامٍ وَ ما مَسَّنا مِنْ لُغُوبٍ) (ما آسمان‌ها و زمين و آنچه را در ميان آنهاست در شش روز
[شش دوران
] آفريديم، و هيچ‌گونه رنج و
سختی به ما نرسيد)
مطلق خستگی مراد است نه خستگی شدید.
در
نهج البلاغه خطبه ۱۸۳ آمده:
«وَ صَانَ اَجْسَادَهُمْ اَنْ تَلْقَی لُغُوباً وَ نَصَباً» «
خدا ابدان
اهل بهشت را محفوظ کرده از اینکه خستگی و رنجی ببینند».
(شرح‌های خطبه:
)
این کلمه از
آیه ۳۵ فاطر اخذ شده و بر خلاف قول راغب است.
این کلمه فقط دو بار در
کلام الله ذکر شده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لغوب"، ج۶، ص۱۹۶.
