لَقوح (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَقوح (به فتح لام) از
واژگان نهج البلاغه به معنای ناقه‌ای است كه قابل باردارى است.
جمع آن
لِقاح (به کسر لام) است.
مواردی متعدد از این مادّه در «
نهج البلاغه» آمده است.
لَقوح یعنی ناقه‌ای كه قابل باردارى است، جمع آن
لقاح مثل كتاب است.
یکی از مواردی که در «نهج البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف
مؤمنان گذشته فرموده:
«وَ قَرَأوا الْقُرْآنَ فَأَحْكَموهُ؟ وَ هيجوا إِلى الْجِهادِ فَوَلَّهوا اللِّقاحَ أَوْلادَها.» يعنى «خوانده شدند به
جهاد و مايل شدند به آن مانند واله شدن ناقه‌ها به اولادشان.»
«وله ناقه» فزع و ناله اوست وقت مفارفت از فرزندش.
مواردى از ماده
لقح در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لقح»، ج۲، ص۹۴۶.
