لَغْو (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَغْو (به فتح لام و سکون غین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای کلام بی‌فایده است.
این واژه تنها یک‌بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
لَغْو به معنای كلام بى‌فائده است.
«
لَغَى يَلْغو.» يعنى كلام بى‌فائده آورد.
راغب گويد: كلام لغو آن است كه اعتنائى به آن نيست و از روى عدم تفكر باشد.
موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در مقام
نصیحت فرموده:
«اتَّقوا اللهَ، فَما خُلِقَ امْرءٌ عَبَثاً فَيَلْهُوَ، وَ لا تُرِكَ سُدىً فَيَلْغُوَ!» «از خدا بترسيد، انسان بيهوده آفريده نشده تا مشغول
لهو باشد و به سر خود رها نشده تا عبث‌كارى كند.»
این کلمه فقط يک‌بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لغو»، ج۲، ص۹۴۲.
