لَذاذ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَذاذ (به فتح لام) از
واژگان نهج البلاغه به معنای شى‌ء مورد اشتهاء و ميل است.
مواردی متعدد از این کلمه در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
لَذاذ و
لَذاذَه به معنای شى‌ء مورد اشتهاء و ميل است.
گويند: «
لَذَّ الشيءُ يَلَذُّ لَذاذاً و لَذاذَةً: صار شهيّاً فهو (لَذٌّ و لَذيذٌ).»
لذّ و لذيذ وصف آن است.
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در
حکمت ۱۱۶ فرموده:
«شَتّانَ بَيْنَ عَمَلَيْنِ: عَمَل تَذْهَبُ لَذَّتُهُ وَ تَبْقَى تَبِعَتُهُ، وَ عَمَل تَذْهَبُ مَؤونَتُهُ وَ يَبْقَى أَجْرُهُ.» «ميان دو عمل فاصله زياد هست: عملى كه اذيتش می‌رود و عذابش مى‌ماند و عملى كه رنجش مى‌رود و اجرش باقى مى‌ماند.»
مواردى از آن در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لذذ»، ج۲، ص۹۳۶.
