لَحْم (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَحْم (به فتح لام و سکون حاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای گوشت است و جمع آن در
قرآن به صورت
لُحوم آمده است.
لَحْم به معنای
گوشت است.
(وَ مِنْ کُلٍّ تَاْکُلُونَ لَحْماً طَرِیًّا) «و از هر دو گوشت تازه می‌خورید».
جمع آن
لُحوم است:
(لَنْ یَنالَ اللَّهَ لُحُومُها وَ لا دِماؤُها) (نه گوشت‌هاى آنها و نه خون‌هاى آنها، هرگز به
خدا نمى‌رسد)
و نیز لِحام و لُحْمان آمده ولی در
قرآن یافته نیست.
از جمله گوشت‌های حرام در
قرآن گوشت خوک است:
(اِنَّما حَرَّمَ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةَ وَ الدَّمَ وَ لَحْمَ الْخِنْزِیرِ...) (خداوند، تنها
مردار،
خون، گوشت خوك و حيوانى كه با نام غير خدا
ذبح شده، بر شما
حرام كرده است)
(وَ لا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضاً اَ یُحِبُّ اَحَدُکُمْ اَنْ یَاْکُلَ لَحْمَ اَخِیهِ مَیْتاً...) (و هيچ يك از شما ديگرى را
غیبت نكند، آيا كسى از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده خود را بخورد؟)
در این
آیه روشن شده که غیبت به حکم خوردن گوشت مرده برادر است،
تشبیه به مرده ظاهرا از جهت غیاب طرف و تشبیه به خوردن گوشتش به نظر می‌آید برای آنست که احترام
مغتاب و مورد اطمینان بودنش را از بین می‌برد گوئی گوشت او را خورده و فقط استخوان را از او باقی گذاشته است.
به موجب اخبار، واقعیّت غیبت همین است و در
آخرت نیز به همان شکل
مجسّم خواهد شد. در
مستدرک، کتاب
حجّ، باب غیبت از
قطب راوندی نقل شده:
رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) در
شب معراج قومی را دید که جیفه‌ها می‌خورند فرمود: ای
جبرئیل اینها کدام کسانند؟ گفت: آنان که گوشت‌های مردم را می‌خورند.
در
مجمع و
جوامع الجامع روایت شده:
ابوبکر و
عمر،
سلمان را محضر رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) فرستادند تا طعامی بیاورد، حضرت به خازنش
اسامه حواله کرد، اسامه گفت: چیزی در اختیار من نیست. سلمان پیش آن‌دو برگشت، گفتند: اسامه
بخل کرده و اگر سلمان را به چاه پر آبی بفرستیم آبش فرو رود. چون ابوبکر و عمر نزد آن حضرت آمدند، فرمود: چرا سبزی گوشت را در دهان شما می‌بینم؟ گفتند: یا رسول اللّه ما امروز گوشت نخورده‌ایم! فرمود: گوشت سلمان و اسامه را می‌خوردید، پس آیه فوق نازل شد.
نظیر این
روایت به دو طریق از
درّ منثور در
المیزان نقل شده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لحم"، ج۶، ص۱۸۴.
