لَجَأ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَجَأ (به فتح لام و جیم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای پناه بردن است.
از مشتقات این کلمه در
نهج البلاغه مَلْجَأ (به فتح میم و جیم و سکون لام) به معنای پناه‌گاه است.
لَجَأ به معنای پناه بردن است.
«لَجَأَ اِلى اَلْحِصْن لاذَ بِهِ» مَلْجَأ به معنای پناه‌گاه است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) پس از
جنگ جمل به اهل
بصره نوشت:
«وَ لَئِنْ أَلْجَأْتُموني إِلَى الْمَسيرِ إِلَيْكُمْ، لاَوقِعَنَّ بِكُمْ وَقْعَةً لا يَكونُ يَوْمُ الْجَمَلِ إِلَيْها إِلاّ كَلَعْقَةِ لاعِق.» يعنى «اگر بار ديگر مرا ناچار كنيد كه به بصره برگردم جريانى براى شما پيش مى‌آورم كه واقعه جمل در مقابل آن مانند ليسيدن انگشت باشد.»
و درباره
اهل بیت (علیهم‌السلام) فرموده:
«هُمْ مَوْضِعُ سِرِّهِ، وَ لَجَأُ أَمْرِهِ، وَ عَيْبَةُ عِلْمِهِ.» «لجاء» به معنای پناه‌گاه است. «آن‌ها محلّ اسرار خدا و پناه‌گاه
امر خدا و ظرف
علم خدا هستند.»
مواردى از آن در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لجأ»، ج۲، ص۹۲۹.
