لَبَن (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَبَن (به فتح لام
و باء) از
واژگان قرآن کریم به معنای
شیر است. این لفظ دو بار بیشتر در
قرآن مجید نیامده است.
لَبَن شیر است.
(نُسْقِیکُمْ مِمَّا فِی بُطُونِهِ مِنْ بَیْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ لَبَناً خالِصاً سائِغاً لِلشَّارِبِینَ) «از آنچه در شکم‌های چهار پایان است، از میان گیاه جویده
و خون به شما
شیر خالص
و گوارا می‌آشامیم». (اوّل از میان گیاه جویده سپس از میان
خون).
(فِیها اَنْهارٌ مِنْ ماءٍ غَیْرِ آسِنٍ وَ اَنْهارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ یَتَغَیَّرْ طَعْمُهُ) «در
بهشت نهرهائی است از
آب تغییر ناپذیر
و نهرهائی است از
شیری که طعم آن متغیر نشده».
روشن است که آب
و شیر بهشتی پیوسته در یک حال است. اللهمّ ارزقنا.
این لفظ دو بار بیشتر در
قرآن مجید نیامده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لبن"، ج۶، ص۱۸۱.
