لولا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لولا:(نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلا تُصَدِّقُونَ) «لولا» به اصطلاح براى تحضيض و تحريک بر انجام كارى است،
و به گفته بعضى، در اصل، مركب از «لم» و «لا» بوده كه معناى سؤال و نفى را مى‌رساند، و سپس «ميم» تبديل به «واو» شده، اين واژه در جايى به كار مى‌رود كه فرد يا افرادى در انجام كارى مسامحه مى‌كنند و به آنها گفته مى‌شود: چرا چنين و چنان نمى‌كنيد؟
(نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ) (ما شما را آفريديم؛ پس چرا آفرينش مجدّد را تصديق نمى‌كنيد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: تحريک و تشويق به تصديق مساله معاد و ترک تكذيب آن است، و به طورى كه از حرف فاء كه بر سر جمله مذكور درآمده استفاده مى‌شود جمله قبلى تعليل اين جمله است، و خلاصه مى‌فهماند اينكه شما را تشويق مى‌كنيم به تصديق معاد، و دست برداشتن از تكذيب و انكار آن، علتش اين است كه آخر ما خالق شما هستيم، (ما شما را آفريده‌ايم، پس چرا گفته ما را در باره معاد تصديق نمى‌كنيد؟).
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «لولا»، ص۴۹۰.
