لَوْح (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَوْح (به فتح لام و سکون واو) از
واژگان نهج البلاغه به معنای آشکار شدن است. از این ماده فقط سه بار در
نهج البلاغه آمده است.
لَوْح به معنای آشكار شدن است. «لاَحَ الشيءُ لَوْحاً: بدا»
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره
خلافت خويش فرموده:
«وَ لَمَعَ لاَمِعٌ، وَ لاَحَ لاَئِحٌ.» (درخشنده‌اى درخشيد و آشكار شونده‌اى آشكار گرديد.)
(شرح‌های خطبه:
) كه در «لمع» گذشت.
و نيز فرموده:
«الْحَمْدُ للهِ كُلَّمَا وَقَبَ لَيْلٌ وَ غَسَقَ، وَ الْحَمْدُ للهِ كُلَّمَا لاَحَ نَجْمٌ وَ خَفَقَ.» «
حمد خدا را هر وقتى كه
شب آمد و تاريک شد، حمد خدا را هر وقت كه ستاره‌اى آشكار شد و پنهان گرديد.»
(شرح‌های خطبه:
)
سه مورد از این ماده در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لوح»، ج۲، ص۹۵۴.
