لمح (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَمْح (به فتح لام و سکون میم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای نگاه تند و چشم به هم زدن است. این واژه دو بار در
نهج البلاغه آمده است.
لَمْح به معنای نگاه تند و چشم به هم زدن است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) به
معاویه مى‌نويسد:
«فَقَدْ آنَ لَكَ أَنْ تَنْتَفِعَ بِالَّلمْحِ الْبَاصِرِ مِنْ عِيَانِ الاُْمُورِ.» «لمح باصر» امر واضح را گويند. در
اقرب الموارد آمده: «لاُريَنك لَمْحاً باصراً: امراً واضحاً»
يعنى «وقت آن رسيده كه از امر واضح از كارهاى روشن پند گيرى. (از خواب
غفلت بيدار شوى.)»
(شرح‌های نامه:
)
«أَيْنَ الْعُقُولُ الْمُسْتَصْبِحَةُ بِمَصَابِيحِ الْهُدَى، وَ الاَْبْصَارُ اللاَّمِحَةُ إِلَى مَنَارِ التَّقْوَى؟!» «كجاست عقل‌هائی كه از چراغ‌هاى هدايت نور گيرند و چشم‌هائی كه به منار تقوى نگاه مى‌كنند.»
(شرح‌های خطبه:
)
دو مورد از این ماده در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لمح»، ج۲، ص۹۴۸.
