لَمْح (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَمْح (به فتح لام و سکون میم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای نگاه تند و چشم به هم زدن است.
این واژه دو بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
لَمْح به معنای نگاه تند و چشم به هم زدن است.
مواردی که در «نهج البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) به
معاویه مى‌نويسد:
«فَقَدْ آنَ لَكَ أَنْ تَنْتَفِعَ بِالَّلمْحِ الْباصِرِ مِنْ عِيانِ الاُْمورِ.» يعنى «وقت آن رسيده كه از امر واضح از كارهاى روشن پند گيرى. (از خواب
غفلت بيدار شوى.)»
«لمح باصر» امر واضح را گويند. در
اقرب الموارد آمده: «
لاُريَنك لَمْحاً باصراً: امراً واضحاً.»
در
خطبه ۱۴۴ فرمود:
«أَيْنَ الْعُقولُ الْمُسْتَصْبِحَةُ بِمَصابيحِ الْهُدَى، وَ الاَْبْصارُ اللاّمِحَةُ إِلَى مَنارِ التَّقْوَى؟!» «كجاست عقل‌هائی كه از چراغ‌هاى هدايت نور گيرند و چشم‌هائی كه به منار تقوى نگاه مى‌كنند.»
دو مورد از این ماده در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لمح»، ج۲، ص۹۴۸.
