لمح (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَمْح (به فتح لام و سکون میم) از
واژگان قرآن کریم به معنای نگاه تند و
چشم به هم زدن است. این لفظ فقط دو بار در
قرآن آمده است.
لَمْح به معنای نگاه تند و
چشم به هم زدن است.
در
نهایه آن را نگاه تند گفته و گوید: در
حدیث آمده:
«کَانَ یَلْمَحُ فِی الصَّلَاةِ وَ لَا یَلْتَفِتُ» «در
نماز با چشم اشاره می‌کرد و روی بر نمی‌گردانید».
در
مجمع البیان آن را نگاه تند
و در
قاموس اختلاس نظر
و در
اقرب باز شدن چشم به سوی چیزی...
گفته است.
(وَ ما اَمْرُ السَّاعَةِ اِلَّا کَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ) (و امر
قیامت به قدرى نزديك و آسان است درست همانند چشم برهم زدن، و يا از آن هم نزديك‌تر).
(وَ ما اَمْرُنا اِلَّا واحِدَةٌ کَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ) (و فرمان ما يك امر بيش نيست، همچون يك چشم بر هم زدن).
ظاهرا آیه دوم نیز درباره مجی‌ء
آخرت است و مراد از امر، دستور وقوع آن می‌باشد و از «واحدة» می‌توان فهمید که تقدیر آن «و ما امرنا الّا کلمة واحدة» است و گرنه می‌بایست «واحد» گفته شود؛ یعنی: «کار آخرت و وقوع آن مانند اشاره چشم یا نزدیک‌تر از آن است».
احتمال هست مراد، آسانی وقوع قیامت در
قدرت خدا باشد، مانند آسانی اشاره به چشم، نه سرعت وقوع قیامت.
این لفظ فقط دو بار در
قرآن آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لمح"، ج۶، ص۲۰۵.
