لقاء اللَّه (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لقاء اللَّه:(يَرْجُوا لِقآءَ اللَّهِ) در اين كه: منظور از
«لقاء اللَّه» (ملاقات پروردگار) چيست؟ بعضى، آن را به معناى ملاقات فرشتگانِ
پروردگار، و بعضى، به معناى ملاقاتِ حساب و جزاء، بعضى، به ملاقاتِ حكم و فرمان حق، و بعضى آن را كنايه از
قیامت و رستاخيز دانسته‌اند، در حالى كه دليلى ندارد، آيه را به اين معانى مجازى تفسير كنيم. بايد گفت: لقاى پروردگار در قيامت، نه يک ملاقات حسى است كه يك لقاى روحانى و يك نوع شهود باطنى است؛ چرا كه در آنجا پرده‌هاى ضخيم عالم ماده از مقابل چشم جانِ انسان كنار مى‌رود، و حالت شهود به انسان دست مى‌دهد. به گفته «
علامه طباطبایی» (ره) در «
المیزان»: منظور از «لقاء اللَّه» آن است: بندگان در موقفى قرار مى‌گيرند كه حجابى ميان آنها و پروردگارشان نيست؛ زيرا طبيعتِ روز قيامت، ظهور حقايق است چنان كه قرآن مى‌گويد:
(وَ يَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ): «آن روز خواهند دانست كه خدا، حق آشكار است».
(مَن كَانَ يَرْجُو لِقَاء اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ) (كسى كه اميد به لقاى
خداوند يگانه و رستاخيز دارد بايد در اطاعت فرمان او بكوشد. زيرا سرآمدى را كه خدا تعيين كرده فرا مى‌رسد؛ و او شنوا و داناست!)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: ابتداى برگشتن از لحن كلام سابق به بيان حال كسى است كه مى‌گويد:
ایمان آوردم، و مى‌فهماند چنين كسى حتى اگر مختصرى هم راست بگويد ايمان مى‌آورد چون كه اميد دارد روزى به سوى خدا بازگردد، و آن روز قيامت است، زيرا اگر قيامتى در كار نبود دين و ايمان به كلى لغو و بيهوده مى‌شد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «لقاء اللَّه»، ص۴۸۵.
