• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

لفظ مؤوّل

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


لفظ مؤوّل به لفظ استعمال شده در معنای مرجوح آن اطلاق می‌شود.


مؤوّل از مصدر تاویل و به معنای «تفسیر شده» می‌باشد و در اصطلاح، لفظی است که بر معنای مرجوح دلالت می‌نماید؛ یعنی هرگاه لفظ دارای معنای راجح ( ظاهر ) و معنای مرجوح (غیر ظاهر) باشد و از آن، معنای مرجوح اراده گردد، آن را لفظ مؤوّل می‌گویند، مانند: تاویل لفظ « ید » در آیه شریفه: ﴿یَدُ اللّهِ فَوْقَ اَیْدِیهِمْ﴾
[۱] فتح/سوره۴۸، آیه۱۰.    
به معنای « قدرت » که معنای غیر ظاهر و مرجوح آن است.
[۲] اصطلاحات الاصول، مشکینی، علی، ص۲۳۳.    


۱.۱ - نکته

در علم تفسیر ، حمل کردن لفظ بر معنای مؤوَّل (غیر ظاهر) را تاویل می‌نامند.
در برخی از کتاب‌های اصولی از لفظ مؤوَّل تحت عنوان تاویل بحث شده است.
[۳] مبادی الوصول الی علم الاصول، علامه حلی، حسن بن یوسف، ص۶۵.    
[۴] اصول الفقه، زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، ج۲، ص۱۷.
[۵] اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج۱، ص۳۱۴.


۱. ↑ فتح/سوره۴۸، آیه۱۰.    
۲. ↑ اصطلاحات الاصول، مشکینی، علی، ص۲۳۳.    
۳. ↑ مبادی الوصول الی علم الاصول، علامه حلی، حسن بن یوسف، ص۶۵.    
۴. ↑ اصول الفقه، زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، ج۲، ص۱۷.
۵. ↑ اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج۱، ص۳۱۴.


فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۷۵، برگرفته از مقاله «لفظ مؤوّل».    

رده‌های این صفحه : الفاظ غیر واضح
جعبه ابزار