لَغْط (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَغْط (به فتح لام و سکون غین) و
لَغَط (به فتح لام و غین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
صدا است در معنای صدای مبهم و بی معنی نیز آمده است.
این واژه فقط یک‌بار در
نامه ۷ آمده است.
لَغْط و
لَغَط (مثل عقل و شرف) به معنای صدا است و نيز به معنای صداى مبهم و بى معنى می‌باشد.
موردی که در «
نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) به
معاویه مى‌نويسد:
«وَ كِتابُ امْرِىء لَيْسَ لَهُ بَصَرٌ يَهْديهِ، ... وَ قادَهُ الضَّلالُ فَاتَّبَعَهُ، فَهَجَرَ لاغِطاً، وَ ضَلَّ خابِطاً.» «آمد به من نامه كسى كه بصيرتى ندارد كه راهنمائيش كند،
ضلالت او را كشيده و از آن تبعيّت كرده
هذیان گفته بى معنى و گمراه شده بدون
هدایت.»
از این ماده فقط يكبار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لغط»، ج۲، ص۹۴۲.
