لعن بر اصحاب اخدود (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اصحاب اخدود،
جباران ستمگرى بودند که مؤمنین را به جرم اینکه ایمان دارند، در آتش مى‌سوزاندند.
خداوند اینان را
لعنت کرده و از درگاه خود طرد می‌کند.
خداوند
اصحاب اخدود را
لعن و نفرين کرده و آنان از
رحمت الهی دور می‌کند:
• «قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ؛
مرگ بر شکنجه‌گران صاحب گودال (آتش)».
اصحاب اخدود،
زمین را مى‌شکافتند و آن را پر از
آتش نموده،
مؤمنین را به جرم اینکه
ایمان دارند، در آن مى‌انداختند، و تا آخرین نفرشان را مى‌سوزاندند.
پس جمله ((قتل ...)) نفرین بر آنان است، نه اینکه خواسته باشد خبر دهد، و منظور از ((قتل))، لعنت و طرد از درگاه
خدای تعالی است)).
بعضى گفته‌اند: مراد از ((اصحاب اخدود)) مردان و زنان مؤمنى هستند که در آن قوم سوخته شدند، و جمله ((قتل)) مى‌خواهد خبر دهد که این
مردان و
زنان به وسیله سوختن در آتش کشته شدند، نه اینکه بخواهد بر آنان
نفرین کند. لیکن این نظریه ضعیف است، به دلیل اینکه بر حسب ظاهر ضمیرهاى ((اذهم علیها)) و ((هم على ما یفعلون)) و ((ما نقموا)) به اصحاب اخدود برمى‌گردد، و مراد از این ضمائر و مخصوصا دومى و سومى، جباران ستمگرى هستند که ناقم و شکنجه‌گر بودند، نه مؤمنین شکنجه شده.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۴۰۱، برگرفته از مقاله «لعن بر اصحاب اخدود».
