لزم (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَزْم (به فتح لام و سکون زاء) از
واژگان نهج البلاغه و
لُزُوْم (به ضم لام و زاء) و
لِزَام (به کسر لام) به معنای ثبوت و دوام است. موارد زیادی از این ماده در نهج البلاغه آمده است.
لَزْم و
لُزُوْم و
لِزَام به معنى ثبوت و دوام است. «لَزِمَ الشيءُ : ثبت و دام»
الزام به معنى اثبات و ادامه و ايجاب مى‌باشد.
امام (صلوات‌الله‌علیه) می‌فرمایند.
«أَقَلُّ مَا يَلْزَمُكُمْ لله أَلاَّ تَسْتَعيِنُوا بِنِعَمِهِ عَلَى مَعَاصِيهِ.» «كمترين چيزی كه نسبت به خدا بر شما لازم است اينكه از نعمت‌هاى خدا در معاصى كمک نگيريد.»
(شرح‌های حکمت:
)
موارد زيادى از آن در «
نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لزم»، ج۲، ص۹۳۷.
