لَزْم (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَزْم (به فتح لام و سکون زاء) از
واژگان نهج البلاغه و
لُزُوْم (به ضم لام و زاء) و
لِزَام (به کسر لام) به معنای ثبوت و دوام است.
موارد زیادی از این ماده در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
لَزْم،
لُزُوْم و
لِزَام به معنى ثبوت و دوام است.
«
لَزِمَ الشيءُ : ثَبتَ وَ دامَ.»
الزام به معنى اثبات و ادامه و ايجاب مى‌باشد.
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) می‌فرمایند:
«أَقَلُّ ما يَلْزَمُكُمْ لله أَلاّ تَسْتَعينوا بِنِعَمِهِ عَلَى مَعَاصيهِ.» «كمترين چيزی كه نسبت به خدا بر شما لازم است اين‌كه از نعمت‌هاى خدا در معاصى كمک نگيريد.»
موارد زيادى از آن در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لزم»، ج۲، ص۹۳۷.
