لَدْن (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَدْن (به فتح لام و سکون دال) از
واژگان نهج البلاغه به معنای آسانی و نرمی است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در مقام موعظه از این کلمه استفاده نموده است.
این واژه فقط يک‌بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
لَدْن،
لَدانَة و
لُدونة به معنای آسانى و نرمى است.
«
لَدُنَ الشيءُ لَدانَةً و لُدونةً: كان لَدْناً ای: ليّناً، هينّا.»
موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
چنانكه امام (صلوات‌الله‌علیه) فرمايد:
«عِبادَ اللهِ، الاْنَ فَاعْلَموا، وَ الاَْلْسُنُ مُطْلَقَةٌ، وَ الاَْبدانُ صَحيحَةٌ، وَ الاَْعْضاءُ لَدْنَةٌ.» يعنى «بدانيد فعلا زبان‌ها آزاد و بدن‌ها صحيح و اعضاء بدن نرم است و نخشكيده چنانكه بعد از مردن مى‌خشكد.»
«لَدْنَة» (مثل صدمه) جمع «لُدْن» (مثل قفل) است.
این کلمه فقط يک مورد در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لدن»، ج۲، ص۹۳۶.
