لَجّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَجّ (به فتح لام) و
لَجاج (به فتح لام) و
لَجاجت (به فتح لام) از
واژگان نهج البلاغه به معنای ادامه عناد است.
لُجَّه (به ضم لام و تشدید و فتح جیم) به معنى آب بزرگ است.
لَجّ و لجاج و لجاجت به معنای ادامه
عناد است.
«
لَجَّ الرجلُ لَجاجاً و لَجاجةً: تَمادى فى العِناد.»
لُجَّه به معنى آب بزرگ است.
«لُجَّة البحر» حركت امواج درياست.
«بحر لُّجِّى» درياى بزرگ و متلاطم است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره جريان
صفّین به شهرهاى اسلامى نوشت:
«فَمَنْ تَمَّ عَلَى ذلِكَ مِنْهُمْ فَهُوَ الَّذي أَنْقَذَهُ اللهُ مِنَ الْهَلَكَةِ، وَ مَنْ لَجَّ وَ تَمَادَى فَهُوَ الرّاكِسُ الَّذي رانَ اللهُ عَلَى قَلْبِهِ.» «آن‌كه از آن‌ها بر اين گفتار پايدار ماند او كسى است كه خدا از هلاكت نجاتش داده و هر كه لجاجت كرد و در آن اصرار ورزيد او عهدشكنى است كه خداوند بر قلبش زنگ و تيرگى گذاشته است.»
و در
حکمت ۱۶۹ فرموده:
«اللَّجاجَةُ تَسُلُّ الرَّأْيَ.» «لجاجت و شدت عناد رأى و تدبير را از بين مى‌برد و اگر لجاجت نكند شايد فكرش به راهى برسد.»
«في لُجَّةِ تَيّارِهِ.» «در درياى موجش»
«لُجَّةُ الْمُزْنِ.» «درياى ابر.»
«وَ لُجَجِ بِحار زاخِرَة.» «آب‌هاى بزرگ، درياهاى پر شده يا بالا آمده.»
اين سه مورد در رابطه با خلقت زمين در
خطبه ۹۰ آمده است.
مواردى از لجّ در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لجّ»، ج۲، ص۹۳۰.
