لجب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَجَب (به فتح لام و جیم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای تلاطم موج دريا، فرياد و صداى برخاسته است. این واژه سه بار در
نهج البلاغه آمده است.
لَجَب به معنای تلاطم موج دريا، فرياد و صداى برخاسته است. «لَجِبَ البحرُ لَجَباً: هاج موجهُ و لَجِبَ الجيشُ: صاحوا.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره
جهنم فرموده:
«وَبَاب قَدْ أُطْبِقَ عَلَى أَهْلِهِ، فِي نَار لَهَا كَلَبٌ وَلَجَبٌ، وَلَهَبٌ سَاطِعٌ، وَقَصِيفٌ هَائِلٌ.» «و شدّت يافته حرارت آن در دربى كه بر اهل آن بسته شده، در آتشى كه پرهيجان است و غرّنده و داراى شعله بلند شده و فريادى وحشت‌زا» (نعوذ بالله من النار)
(شرح‌های خطبه:
)
و درباره صاحب رنج فرموده:
«وَقَدْ سَارَ بِالْجَيْشِ الَّذِي لاَ يَكُونُ لَهُ غُبَارٌ وَلاَ لَجَبٌ.» يعنى «لشكرى كه نه گرد و غبار دارد و نه صداهاى برخاسته و بلند شده.»
(شرح‌های خطبه:
) مشروح آن در «حمحمه» گذشت.
و نيز درباره
آتش (اعاذنا الله منها) فرموده:
«و نَار شَدِيد كَلَبُهَا، عَال لَجَبُهَا، مُتَغَيِّظ زَفِيرُهَا.» «كلب» ديوانگى و هار شدن
سگ است اطلاق آن بر آتش به واسطه هيجان و فوران آن است، يعنى «آتشى كه فوران آن شديد و فرياد آن بلند صفير آن خشمگين است.»
(شرح‌های خطبه:
)
سه مورد از این کلمه در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لجب»، ج۲، ص۹۳۰.
