حمحمه (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَمْحَمَةُ (به فتح حاء و سکون میم) از
واژگان نهج‌البلاغه، به معنای صداى يابو در كنار علف و جو و نيز صداى
اسب كه خفيف باشد و به حدّ صهيل نرسد. تنها یک مورد از این مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
حَمْحَمَةُ به معنای صداى
اسب كه خفيف باشد و به حدّ صهيل نرسد.
موردی که در «نهج‌البلاغه» آمده است به شرح ذیل می‌باشد.
درباره صاحب زنج فرموده است:
«كَأَنِّي بِهِ وَقَدْ سَارَ بِالْجَيْشِ الَّذِي لاَ يَكُونُ لَهُ غُبَارٌ وَلاَ لَجَبٌ، وَلاَ قَعْقَعَةُ لُجُم، وَلاَ حَمْحَمَةُ خَيْل»«گويا من او را مى‌بينم كه با لشكرى بدون غبار و سر و صدا و بدون حركات افسارها و شيهه اسبان به راه افتاده.»
(شرح‌های خطبه:
)
مواردی زیاد از این ماده در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حمحمه»، ج۱، ص۳۰۱.
