لا تُجادِلُوا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لاتُجادِلُوا:(وَلا تُجادِلُوا أَهْلَ الْكِتابِ) «لاتُجادِلُوا» از مادّه
«جدال» در اصل، به معناى «تابيدن طناب و محكم كردن» آن است، اين واژه در مورد ساختمان محكم و مانند آن نيز به كار مى‌رود، و هنگامى كه دو نفر به بحث مى‌پردازند، و در حقيقت هر كدام مى‌خواهد ديگرى را از عقيده‌اش بپيچاند، به اين كار،
«مجادله» گفته مى‌شود، به كشتى گرفتن نيز
«جدال» مى‌گويند، و به هر حال منظور در اين‌جا بحث و گفتگوهاى منطقى است.
(وَ لَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْكِتَابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ وَ قُولُوا آمَنَّا بِالَّذِي أُنزِلَ إِلَيْنَا وَ أُنزِلَ إِلَيْكُمْ وَ إِلَهُنَا وَإِلَهُكُمْ وَاحِدٌ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ) (با
اهل کتاب جز به نيكوترين روش
مجادله نكنيد، مگر كسانى از آنان كه ستم كردند؛ و به آن‌ها بگوييد: «ما به تمام آن‌چه از سوى خدا بر ما و شما نازل شده
ایمان آورده‌ايم، و
معبود ما و شما يكى است، و ما در برابر اوتسليم هستيم.»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
خداوند رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را مامور كرد تا از طريق تلاوت
قرآن دعوت و تبليغ كند، اينک در جمله مورد بحث كيفيت دعوت را بيان مى‌كند، و از
مجادله با اهل كتاب- كه اطلاق آن شامل
یهود و
نصاری مى‌شود،
مجوس و
صابئین هم ملحق به آن دو مى‌شوند- نهى مى‌كند، و مى‌فرمايد: با اين طوايف چندگانه
مجادله مكن، مگر به طريقى كه بهترين طريق
مجادله بوده باشد، و از آن بهتر تصور و امكان نداشته باشد.
مجادله وقتى نيكو به شمار مى‌رود، كه با درشت‌خويى، طعنه و اهانت همراه نباشد، پس يكى از خوبی‌هاى
مجادله اين است كه: با نرمى و سازش همراه باشد، و خصم را متاذى نكند كه در اين صورت
مجادله داراى حسن و نيكى است، يكى ديگر اين‌كه شخص
مجادله كننده از نظر
فكر با طرفش نزديک باشد، به اين معنا كه هر دو علاقه‌مند به روشن شدن حق باشند، و در نتيجه هر دو با كمک يكديگر حق را روشن سازند، لجاجت و عناد به خرج ندهند، پس وقتى اين شرط با شرط اول جمع شد، حسن و نيكويى
مجادله دو برابر مى‌شود، آن وقت است كه مى‌توان گفت اين
مجادله بهترين
مجادله‌ها است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «لاتُجادِلُوا»، ص۴۷۵.
