قِطْع (مفردات‌قرآن)

قِطْع (به کسر قاف و سکون طاء) از واژگان قرآن کریم به معنای تکّه و مقداری از شی‌ء است.
جمع این واژه قِطَع (به کسر قاف و فتح طاء) است.

قِطْع به معنای تکّه و مقداری از شی‌ء است.
جمع آن قِطَعٌ بر وزن عِنَب است‌.

به مواردی از قِطْع که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(فَاَسْرِ بِاَهْلِکَ‌ بِقِطْعٍ‌ مِنَ اللَّیْلِ‌)
«با عائله خویش در قسمتی از شب برو.»

(وَ فِی الْاَرْضِ‌ قِطَعٌ‌ مُتَجاوِراتٌ‌.)
«در زمین قطعه‌های مجاور هم هست.»

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۲۱.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۷۸.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۳۷۹.
۴.	↑ ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۸، ص۲۸۲.
۵.	↑ هود/سوره۱۱، آیه ۸۱.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۵۱۲.
۷.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۳۴۲.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۱۰۲.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۸۰.
۱۰.	↑ رعد/سوره۱۳، آیه ۴.
۱۱.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۴۰۲.
۱۲.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۲۹۵.
۱۳.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۳.
۱۴.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۲۴.