قُرْص (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قُرْص (به ضم قاف) یکی از
مفردات نهج البلاغه به معنای گرده نان است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه به
عثمان بن حنیف و ... از این واژه استفاده نموده است.
قُرْص به معنای گرده نان آمده است.
موردی که در نهج البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف خویش به عثمان بن حنیف فرماندار
بصره می‌نویسد:
«أَلاَ وَ إِنَّ لِكُلِّ مَأمُوم إِمَاماً، يَقْتَدِي بِهِ ... إِمَامَكُمْ قَدِ اكْتَفَى مِنْ دُنْيَاهُ بِطِمْرَيْهِ، وَمِنْ طُعْمِهِ بِقُرْصَيْهِ»؛
«برای هر مامومی امامی هست ... که از آن پیروی می‌کند، امام شما علی بن ابی‌طالب از دنیایش به دو لباس کهنه و از طعامش به دو گرده
نان اکتفا کرده است..».
و در آخر آن نامه فرموده است:
«فَاتَّقِ اللهَ يَابْنَ حُنَيْف، وَلْتَكْفُفْ ''''''أَقْرَاصُكَ''''''، لِيَكُونَ مِنْ النَّارِ خَلاَصُكَ.»؛
«بترس از
خدا پسر حنیف گرده نانهایت بر تو کفایت کند تا از آتش خلاص شوی».
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «قرص»، ج۲، ص۸۵۴.
