قَیْن (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قَيْن (به فتح قاف) از
واژگان نهج البلاغه به معنای آهنگر است.
این واژه دو بار در
نهج البلاغه آمده است.
قَيْن به معنای آهنگر است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه بهکار رفته است، اشاره میشود:
امام علی (علیهالسلام) درباره
عائشه آنگاه که در
بصره شکست خورد و
اسیر گردید فرمودند:
«وَ أَمَّا فُلاَنَةُ، فَأَدْرَكَهَا رَأْيُ الْنِّسَاءِ، وَ ضِغْنٌ غَلاَ فِي صَدْرِهَا كَمِرْجَلِ الْقَيْنِ» «امّا عائشه در این لشکرکشی رای زنان (و فکر ناقص) او را به این کار واداشت و نیز عداوتش به من که مانند دیک آهنگر در سینهاش جوشید.»
(شرحهای خطبه:
)
درباره فتنههای بعد از خود فرمود:
«ثُمَّ لَيُشْحَذَنَّ فِيهَا قَوْمٌ شَحْذَ الْقَيْنِ النَّصْلَ» «بعد قومی در آن فتنهها ارادههای خود را تیز میکنند چنانکه آهنگر دم تیغ یا کارد را تیز میکند.»
(شرحهای خطبه:
)
این واژه دو بار در
نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «قین»، ج۲، ص۸۸۸.