قَوْس (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قَوْس (به فتح قاف) از
واژگان نهج البلاغه به معنای کمان که با آن تیراندازی می‌کنند.
دو مورد از این ماده در
نهج البلاغه آمده است.
قَوْس به معنای کمان که با آن تیراندازی می‌کنند آمده است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (علیه‌السلام) در مقام موعظه فرموده است:
«ثُمَّ إِنَّ الدُّنْيَا دَارُ فَنَاء، وَعَنَاء، وَغِيَر، وَعِبَر: فَمِنَ الْفَنَاءِ أَنَّ الدَّهْرَ مُوتِرٌ قَوْسَهُ، لاَ تُخْطِىءُ سِهَامُهُ» «دنیا خانه نیستی و رنج و دگرگونی و عبرت‌هاست، به علت فانی بودن، کمان خود را به زه کرده و تیرهایش خطا نمی‌کند.»
(شرح‌های خطبه:
)
درباره
حضرت سلیمان (علیه‌السلام) فرموده است:
«فَلَمَّا اسْتَوْفَى طُعْمَتَهُ، وَاسْتَكْمَلَ مُدَّتَهُ، رَمَتْهُ قِسِيُّ الْفَنَاءِ بِنِبَالِ المَوْتِ» «چون طعمه خود را تمام کرد، و مدّتش را به کمال رسانید، کمانهای فنا با تیرهای مرگ او را هدف قرار داد.»
(شرح‌های خطبه:
)
این ماده دو بار در
نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «قوس»، ج۲، ص۸۸۳.
